Nieuws

Zoals elke jonge vrouw van 18 jaar, twijfelde ik over de grote vraag ‘wat wil ik later worden?’. Tegenwoordig moeten we het ook allemaal zo snel beslissen en zijn er zo veel keuzes. Uit interesse koos ik voor vroedkunde, na 2 maand bleek dat dit toch echt niet mijn ding zou zijn, maar wat was mijn ding dan wel?Als 15 jarige ben ik begonnen met het babysitten op de kindjes van de vrienden van mijn ouders en gaf ik ook vrijwillig mee atletiektrainingen aan de jongste groep. Vandaar dat ik in de richting van het onderwijs ben beginnen denken. Na 4 jaar hogeschool in Leuven, behaalde ik dan ook mijn bachelor leerkracht lager onderwijs.

Ik wou toen maar één ding: een eigen klas. Als ik die niet kon krijgen, zou ik wel iets anders gaan doen want in het systeem van het lerarenplatform zag ik mezelf niet meedraaien. Het eerste jaar nadat ik was afgestudeerd deed ik een gewone, puur administratieve bureaujob. Het beviel me beter dan ik zelf had verwacht, maar ik miste vooral de kinderen.

Het volgende jaar kreeg ik dan toch mijn kans en werd ik klasjuf van het 5de leerjaar. Het was zoals een droom die uitkwam. Naarmate het jaar vorderde, merkte ik echter dat ook dit toch niet 100% was wat ik in me had. Ik had een heel leuk klasje en genoot van het lesgeven, maar het gebeuren errond maakte me vermoeid en met de tijd was ik 24 op 24 aan het werken en zo’n leven wou ik niet leiden.

Het zette me aan het denken en uiteindelijk was het mijn beste vriendin die me een job in de kinderopvang als teamcoach aanraadde. Ze kende iemand die dat ook deed en wist dat dit een mooie combinatie was tussen het administratieve luik, dat ik wist dat ik graag doe vanuit mijn eerste job en mijn passie voor het werken met kinderen. Ik ben dan ook beginnen solliciteren en ik heb er nog geen moment spijt van gehad.

Het is zeker ook een job waar soms de nodige stress en druk bij komt kijken, dus daar moet je wel echt mee om kunnen gaan. Toch haal ik er op het einde van de rit zoveel voldoening uit, want je zet mensen in beweging en je bent het luisterend oor van je eigen team. Je kan je eigen visie opnemen en deze verspreiden en hoe meer je investeert, hoe meer je er ook uithaalt voor jezelf. Ik hou persoonlijk ook enorm veel van de vrijheid die deze job biedt en die miste ik enorm in het onderwijs. Je kan echt je eigen grenzen bepalen in het werk dat je doet. Tuurlijk zitten er drukke momenten bij waarin je even alles op alles moet zetten, moet doorgaan en op je tanden bijten, maar deze job kent ook rustpunten die dan eens zoveel deugd doen en je ook de voldoening brengen. Je hebt immers zelf dat rustpunt gecreëerd omdat je regio goed draait door jouw toedoen en dat is een prachtig gevoel.